Van Coban naar Esquipulas

Vandaag hebben we Coban verlaten voor Esquipulas, na eerst nog een bezoek te brengen aan de gesyndiceerde "straatverkopers" (we weten nu niet goed meer hoe we ze het beste aanspreken, omdat als je een goeddraaiend kraampje hebt, je jezelf best nog wel kan voorzien. Het is vooral het feit dat het een zogenaamde informele sector is).

Een van de opvallendste dingen voor mij persoonlijk was hoe iemand benadrukte hoe belangrijk het is om ook jongeren te organiseren omdat zij toch ook vaak verloren lopen hier. Veel jongeren zien immers ook het Westen els land van melk en honing.
Indirect vroeg men hier ook naar financiele steun, waarop de voorzitter (Don Emilio) in zijn speech benadrukte dat wij hier niet gekomen met "maletas" vol "dineros" (koffers vol met geld), maar dat de solidariteit het belangrijkste is.

De speeches zijn hier ook steeds heel charismatisch en heel boeiend om te bekijken/aanhoren.

Bovendien hadden alle leden samengelegd om voor ieder van ons een soort van tafellakentje te kopen in de typisch Maya-stoffen, om het even zo te noemen. Dit was wel opmerkelijk omdat het toch wel ging om minstens 20 stuks en het niet super goedkoop zal geweest zijn.

Tot slot nog enkele lichtere wist je datjes:
- het toiletpapier wordt hier niet in het toilet maar ernaast gegooid in een vuilbakje. Dat zullen we in Belgie terug moeten aflren!
- Bepaalde mensen zijn hier echt heel groot in vergelijking met de plaatselijke vrouzen èn mannen! anderen zijn dan weer speciaal in trek omdat ze nog niet te groot zijn en donker haar hebben en dus vertrouwd lijken, maar dan toch weer blauwe ogen hebben, waardoor ze weer veel aandacht krijgen...

Tot later en de groetjs van de hele groep aan het thuisfront!