het einde en het begin

Vrijdag 26 november, onze laatste dag met bezoeken aan de projecten van de CGTG, werd een heel intense dag.
In de voormiddag ontmoetten we de gepensioneerden die zich net georganiseerd hebben binnen de CGTG. Het is wel raar om al van gepensioneerden te spreken die nog geen 50 jaar zijn. In Guatemala is het zo dat eens je ouder bent dan 40 jaar, je haast geen ander werk meer kan vinden in loondienst of als arbeider. Dus ontmoetten we mensen die 50 zijn, nog vol werklust en vaak nog de zorg dragend voor kinderen en kleinkinderen. Hopelijk lukken ze erin om samen de strijd aan te gaan voor langer werken en een hoger pensioen.
Het bezoek aan het hospitaal viel weg omdat de vakbond geen toestemming kreeg om ons te ontvangen.
Spijtig, maar, zoals trouwens gedurende de hele reis, hebben de mannen van de CGTG alles op alles gezet om dit goed te maken: ze lukten erin om op enkele uren tijd een bezoek aan het Centro de salud van Pueblo Nuevo Viñas te regelen, mede dankzij de hulp van Jorge, de plaatselijke leider van de vakbond van gemeente-arbeiders. Het verhaal van het Centro bevestigde jammer genoeg weer wat we al her en der gehoord hadden: gebrek aan middelen en mankracht door een overheid die te laat of niet levert, onvoldoende personeel voorziet.... De belangrijkste gezondheidsproblemen in deze regio, 60 km ten zuiden van de hoofdstad, zijn luchtweginfecties, darmproblemen, diabetes en ondervoeding.
In hetzelfde dorp hoorden we ook het schrijnende verhaal van de gemeente-arbeiders en leerkrachten die sinds meer dan een jaar niet meer betaald worden voor hun werk. De burgemeester heeft al het geld van de gemeentekas gebruikt voor zichzelf. Hij houdt zich nu schuil op zijn ranch aan de kust en heeft zich al maanden niet meer laten zien in het dorp. De gemeenteraad komt niet meer samen en ondertussen lijden tientallen gezinnen dagelijks honger. En volgend jaar zijn er weer verkiezingen en ja, men verwacht dat deze burgemeester zich weer kandidaat zal stellen. Wel is hun vakbond ondertussen met hulp van de Centrale bezig deze toestand nationaal en internationaal aan te klagen, maar tot nu zonder effect of veroordeling. Met de tranen in de ogen luisterde ik naar dit verhaal.
Nog emotioneler werd het toen we de Botiquín van de vakbond bezochten. Een botiquín is een soort dispensarium dat door de Centrale bekostigd en bevoorraad wordt en dat in de preventieve en eerstelijns geneeskundige zorgen probeert te voorzien. Heel trots liet de verantwoordelijke ons haar 2 schabben met medicatie zien: wat antibiotica, wat vitamines en wat ontsmettingsmiddelen.....
Maar door de getuigenissen van de gebruikers en de verantwoordelijken werd het heel duidelijk hoe dit dispensarium voor velen toch het verschil kan maken. Met veel ontroering kregen we een heel mooi en kostbaar gedenkplaatje overhandigd uit dank voor wat Wereldsolidariteit voor de CGTG doet en dus onrechtstreeks voor hun dorp. Tranen in de ogen van zowat iedereen die er bij was.....
De zon ging stilletjesaan onder terwijl we afscheid namen van zoveel hartelijke mensen, oud en jong, in dit dorp.
Terug in het hotel was het snel omkleden voor ons laatse avondmaal dat tegelijk een afscheidsfeestje zou zijn met veel mensen van de MTC en van de CGTG. Uiteraard veel speeches, lekker eten en veel luidruchtige gezelligheid.
Een kort laatste nachtje in hotel Colonial, maar geen nood, we zouden op het vliegtuig terug wel veel slapen. We doken nog een voormiddag Guatemala City in voor enkele aankopen en om nog even de toerist uit te hangen. De zon scheen heerlijk op onze huid op de plaza mayor.
En dan naar de luchthaven waar alles naar planning verliep. Ook de vlucht van Madrid naar Brussel was deze keer perfect op tijd. Even was er nog paniek toen de koffer van Annemie heel lang achter bleef nadat alle andere koffers er al waren. Nog nooit is een koffer zo toegejuichd!
En dan het warme weerzien met familie en vrienden in het koude België. Het is nu ontwennen van de lentewarmte van Guatemala maar vooral hier de draad weer opnemen en ondertussen de ervaringen van de reis op een rijtje proberen te krijgen. Het is niet gemakkelijk om hier over te brengen wat we allemaal gezien, gevoeld, geroken en gehoord hebben......