san marcos

Maandagmorgen bezochten we vader erik in zijn parochie in san miguel. In zijn living vertelde hij over zijn jarenlang werk met de maya indigenas. Een genuanceerd en realistisch verhaal waarvan we onthouden dat hij vooral wil luisteren naar hen en hen hun waardigheid wil teruggeven. Hij zei dat hij minder het woord god uitspreekt dan de burgemeester. Dus ook hier weer die politieke dimensie die totaal verkeerd zit.
En dan snel op naar Hilda die sommigen onder ons nog kennen van haar bezoek enkele jaren geleden samen met Sylvia aan ons verbond. We wisten al dat het een sterke vrouw is maar het werd nog maar eens duidelijk hier en su tierra. Een hele delegatie werversvrouwen wachtte ons op. Hilda is op dit moment de fakkel van haar werk met de vrouwen aan het doorgeven aan de weefsters zelf die er sterk stonden. Een typische heldere soep met de onoverkomelijke maiskoeken smaakte ons.
We hoorden verhalen bij hen over hoe de mijn het water vervuild waar zij van moeten leven. Je zag het ook aan de huidletsels van de kinderen. Die mijn wilden we wel eens zien. Walter en Victoriano reden ons tot een uitzichtpunt vanwaar we de gigantische mijn, een diepe krater in het mooie landschap, konden overzien. Meteen stond de bewaking naast onze busjes om ons in het oog te houden, een akelig gevoel.
Gisteren stond de finca op de agenda waar 7 jaar lang strijd gevoerd is. De gemeenschap heet nu Victoria VII want na 7 jaar en 7 dagen vechten hebben de boeren die verdreven werden van hun finca eindelijk een lapje grond kunnen kopen van de ontslagvergoeding. Zo'n vergoeding verkijgen is hier helemaal niet evident. Er is nog altijd nog wel grote armoede en slechte gezondheid want er is nog steeds geen grond om te bewerken voor henzelf. De finceros hebben nog steeds alle macht in handen.
Maar we proberen ons niet te laten meeslepen in de ontmoediging, en wensten deze vrouwen en mannen alle moed toe in hun verdere strijd. Het was pakkend.
En route voor Quetzal, een dorp dat te bereiken is langs een aarden/stenen weg, een hel, waarop bij ons geen enkele auto zich zou wagen maar waar hier de volgeladen bussen en auto's zich naar boven zwoegen. Op weg naar een groot vormingscentrum van MTC. Jonge mensen ontvangen ons en tonen trots hun werk. Later krijgen jullie het volledige verhaal na deze reis.
Voor vandaag stond Antigua op het programma MAAR een grote actie van de gezondheidssector blokkeert alle grote wegen, waarschijnlijk voor de hele dag. dus tijd om een internet cafe te zoeken (niet evident) en de blog bij te werken.
Saludos solidarios de todos

ann en maarten